Natuurlijk hardlopen (met Five Fingers) is mijn ultieme bron van plezier geworden. Het opwindende gevoel van buiten zijn, ondergedompeld in de verkwikkende frisse lucht, ontsteekt mijn geest. Het is een transformerende ervaring die me intiem verbindt met mijn omgeving en me traint om me moeiteloos aan te passen aan verschillende terreinen. Deelnemen aan natuurlijk hardlopen cultiveert een verhoogde staat van bewustzijn en alertheid. Na verloop van tijd vormen afstanden niet langer een barrière. Toen ik aan mijn eerste ultra-trailrun begon, was het de perfecte gelegenheid om de grenzen van mijn capaciteiten te testen, vertrouwend op gedisciplineerd trainen en een veerkrachtige mentaliteit. Tegen de ontzagwekkende achtergrond van de Zwitserse bergen stroomde elke stap die ik zette over van empowerment.
Barrières doorbreken met 51k Eiger Ultra
"Waarom zou je een afstand lopen die groter is dan een marathon?" en "Waarom jezelf blootstellen aan extra hoogte-uitdagingen?" Dit zijn de vragen die onvermijdelijk opduiken. Ik beschouw mezelf niet als een conventionele hardloper of een trailliefhebber. Nog maar een jaar geleden was mijn maximale afstand slechts 10 km op vlak terrein, sportief minimale schoenen. Mijn focus ligt op het cultiveren van goed en efficiënt bewegen. Zo werd natuurlijk hardlopen mijn favoriete pad. Met een cadans variërend van 180 tot 200 stappen per minuut, nam ik een kortere paslengte aan en landde op de voor- en middenvoet onder mijn zwaartepunt.
Een nieuwe definitie van succes
Mijn doel is niet om anderen te overtreffen of snellere 10k tijden te behalen. In plaats daarvan is mijn enige doel om kracht te cultiveren, waardoor ik vrij kan bewegen zonder afhankelijk te zijn van dure schoenen of de nieuwste merkuitrusting. Ik gedij er goed in mezelf uit te dagen en de ware omvang van mijn capaciteiten te ontdekken. Evenementen zoals de Eiger Ultra Trail bieden een veilig en gestructureerd platform om deze grenzen te verkennen (zij het verre van goedkoop), ondersteund door een onberispelijke organisatie. Uithoudingsvermogen, ademhaling en pure wilskracht dienen als de essentiële ingrediënten om dergelijke inspanningen te overwinnen. Uiteraard speelt een goede voorbereiding een cruciale rol.
Confrontatie met schoeiselproblemen
Een paar weken voorafgaand aan het evenement bleef mijn schoenendilemma onopgelost. De meeste langeafstandslopers kiezen voor gedempte schoenen, waarschuwend tegen minimaal schoeisel voor hardlopen in de bergen vanwege de mogelijke belasting van de benen, vooral tijdens afdalingen. Daarom kocht ik voor de gelegenheid een paar normale, bijna zero-drop trailschoenen. Maar zelfs na ongeveer 80.000 training in deze schoenen (Inov-8 Trailtalon 250) bleven ze me blaren bezorgen.
Gedurende 90 procent van mijn training had ik op Vibram's vertrouwd. Slechts twee weken ervoor kocht ik een nieuw paar met wat meer bescherming en grip (Vibram Spyridon MR). Maar kiezen voor Five Fingers op de racedag betekende het risico op natte voeten in geval van regen. Naarmate het evenement naderde, kroop de angst binnen door mijn gebrek aan ervaring met een uitdaging als de Eiger Ultra Trail. Het laatste wat ik nodig had, was me zorgen maken over uitrusting, dus ik pakte beide opties in, zodat ik op het laatste moment kon beslissen.
De natuur vraagt om vijf vingers
Mijn reis naar Zwitserland verliep vlekkeloos. Ik had het voorrecht om vijf dagen voor de race in het huis van een vriend te verblijven, waardoor ik voldoende tijd had om te acclimatiseren, te wandelen en mezelf onder te dompelen in de verfrissende berglucht. De weersvoorspelling leek veelbelovend, met milde temperaturen en geen regen in zicht. Ik had mijn besluit genomen - ik zou rennen in mijn nieuwe Five Fingers. De race begon om 07:00 uur, met een tijdslimiet van 14 uur. Hoe is het verlopen?
Om heel eerlijk te zijn, voelde ik me gesterkt. Er waren twee kleine mentale tegenslagen gedurende de dag. De eerste vond plaats tijdens de moeizame klim van Feld naar Faulhorn, een schijnbaar eindeloze klim. Hoewel fysiek veeleisend, behield ik een sterk gevoel van fitheid en veerkracht. Stap voor stap stuwde ik mezelf vooruit, wetende dat het bereiken van Faulhorn halverwege was, met nog ongeveer 26 km te overwinnen.
De tweede mentale hapering ontstond toen ik 6 km bergachtig terrein onderschatte. Bij het verlaten van de Egg-verversingszone zag ik een bord dat 6 km aangaf tot de volgende stop. Na enige tijd wierp ik een blik op mijn horloge, in de verwachting dat ik in de buurt van mijn bestemming zou zijn, maar ontdekte dat ik slechts 3 km had afgelegd. Vastbesloten om deze tegenslag te overwinnen, nam ik een bewuste beslissing om niet meer op mijn horloge te kijken en me alleen te concentreren op het ritme van mijn pas. Het bleek het beste advies te zijn dat ik mezelf kon geven.
Vijf vingers die natuurlijk lopen
Het afdalen van de verraderlijke hellingen was een opwindende ervaring. Ik bleef volledig gefocust, moeiteloos springend en stuiterend naast mijn medelopers, gebruikmakend van een oerkrijgersgeest. We waren een roedel met een missie. De keuze voor Vibram's versterkte dit gevoel, al voelden mijn voeten wel de afstraffing van rotsachtige bergpassen. Rennen op die secties was onpraktisch, en ja, het was ongemakkelijk. Het was echter een ongemak waarvan ik wist dat ik het aankon.
Op dat specifieke moment twijfelde ik even aan mijn beslissing, maar ik herinnerde mezelf eraan dat het ruige terrein slechts tijdelijk was, net als de uitdagingen waarmee we in het dagelijks leven worden geconfronteerd. De afdaling ging over steile beboste gebieden en de laatste kilometers waren relatief vlak. Tijdens die laatste 10 km voelde ik een opwindende golf van energie, terwijl ik doorging terwijl anderen hun toevlucht namen tot lopen. Ik was vastbesloten om sterk te eindigen!
De geest bevrijden
Mijn primaire doel was om ongedeerd over de finish te komen en te genieten van het plezier van hardlopen tussen de majestueuze bergen. Dat en meer heb ik bereikt. De race comfortabel binnen de tijdslimiet voltooien, met in totaal 10,5 uur op de been, inclusief rustpauzes, vervulde me met immense trots. Ik realiseerde me dat ik nog nooit een 'gewone marathon' had gelopen, en na deze transformerende ervaring betwijfel ik of ik dat ooit zal doen. Wegraces, over de stoep beuken, hebben veel minder allure.
De natuur zorgt niet alleen voor schone lucht om de longen te stimuleren, maar voedt de geest ook met helderheid, een gevoel van verbondenheid en pure vreugde, en bevordert een serene verbinding met onze omgeving. De kameraadschap tussen ultra- en trailrunners is uniek, omdat ze een diepe band met de aarde onder hun voeten delen en zich blijven inzetten voor het behoud van haar schoonheid - geen rommel, geen opdringerige muziek bij elke pitstop. Echt mooi.
lessen
Bij het passeren van de finishlijn stond ik op de rand van een veelgemaakte fout: onmiddellijk op zoek naar de volgende uitdaging, langere afstanden najagen en nieuwe bergpaden verkennen. Ik weerstond echter deze verleiding. Ik besefte hoe belangrijk het is om mijn geest troost te laten vinden, zich te koesteren in tevredenheid en na te denken over deze buitengewone reis voordat ik aan nieuwe inspanningen begin.
Ik heb nu het vertrouwen dat mijn botten en ligamenten robuust genoeg zijn om een uithoudingsrace van 51 km te doorstaan. Aangezien ik niet ga trainen voor een ultra, kan ik afscheid nemen van de wekelijkse hardloopsessies van 60 km, waarmee ik kostbare tijd kan terugwinnen die ik zal investeren in het opnieuw bezoeken van mijn praktijk op blote voeten en het onderzoeken van andere soorten hardlopen. functioneel schoeisel.
Op dit moment kijk ik uit naar een ultra running on Luna Sandalen als mijn primaire wapens van keuze. Onbeperkte teenbeweging met de juiste vulling gaat echt in Tarahumara-stijl.
Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd in 2017 en herschreven in 2023 om een nieuwe editie van te vieren Eiger Ultra Trail.
Draag blootsvoets voor een natuurlijke gezondheid en een regeneratieve toekomst.
Koop barefootsandalen en hulpmiddelen die de gezondheid van de voeten bevorderen.